Blogopmaak
Een ervaringsverhaal van een van onze R.E.A.D.-teams
Als we binnenkomen kijkt hij om vanaf zijn stoeltje. Hij schrikt even van de grootte en zegt dan:"Ik weet wat het voor hond is." "Oh, ja?", antwoord ik vragend. "Ja het is een.... een, hoe heten die ook alweer, ja een husky!". "Bijna goed", zeg ik, "daar lijkt hij inderdaad veel op, maar hij is een Saarloos Wolfhond." Bij het woord wolf zie ik een beetje schrik. Ik zeg hem snel dat het natuurlijk geen echte wolf is maar een hond die veel op een wolf lijkt, eigenlijk net als de husky maar dan iets groter. Hij loopt naar ons toe en geeft Hotch een kroel. "Je bent niet bang voor honden zie ik", zeg ik hem. "Nee, ik ken ook mensen met twee rottweilers", antwoord hij. Het ijs is gebroken.
Ik leg het kleed klaar voor Hotch en leg er een kussen bij. Hij gaat op het kussen zitten met zijn boeken en Hotch gaat naast hem liggen op gepaste afstand, hij merkt dat de jongen er nog niet helemaal gerust op is. Ik leg uit dat ik doe alsof ik er niet ben en dat Hotch niet kan lezen dus dat het niet erg is als hij een foutje maakt. Maar het opstarten blijkt toch lastiger dan gedacht. Hij heeft al moeite met het pakken van een goed boekje. Alles vindt hij te moeilijk. Hij klaagt en jammert dat hij niks kan en al helemaal niet kan lezen. Het kost wat overredingskracht om hem uiteindelijk een zin te laten lezen. Het gaat heel moeizaam en hij stopt direct weer.... "Zie je wel ik kan het niet!“
Op dat moment zie ik het verdriet en de boosheid bij de jongen ontstaan. Hotch merkt het ook, hij schuift dichter naar hem toe. Ik zeg dat Hotch merkt dat hij een beetje verdrietig en boos is en vraag hem hoe dat komt. "Omdat ik niks kan!" We hebben een gesprekje en Hotch gaat steeds dichter tegen de jongen aan liggen, tot zijn kop op schoot ligt. "Kroel maar met hem, dat vindt hij fijn", zeg ik. "Hij merkt dat je een beetje verdrietig bent en wil je troosten."Ik laat ze even. Dan vraag ik of een prentenboek misschien een betere keuze is. Ja, dat lijkt hem wel wat. Ik zoek een prentenboek over piraten. Ik zeg hem dat er wel moeilijke woorden in staan, maar dat we door de plaatjes wel een beetje kunnen raden wat er staat en dat ik hem zal helpen.
Ik beloof hem dat hij na 1 bladzij lezen even een spelletje met Hotch mag doen. Het lukt, hij leest een bladzij.
Natuurlijk is het spelletje een feestje voor Hotch en de jongen. Daarna gaan we weer lezen. Uiteindelijk zijn er drie bladzijden gelezen. Het begin is er. Per bladzij mag de jongen nog twee snoepjes verstoppen voor Hotch, dus 6 totaal. "Hotch hoopt natuurlijk dat je de volgende keer 4 bladzijdes leest", zeg ik, "want dan kan je 8 snoepjes verstoppen!". Hij lacht. Ik ben tevreden, de eerste sessie was wat mij betreft een succes 😉
****Heel erg mooi om te kunnen vertellen dat deze jongen de sessie erop inderdaad 8 snoepjes mocht verstoppen!